Ο Guillermo Martinez στην Ελλάδα

Το βιβλίοπωλέίο Παπασωτηρίου, διοργανώνει εκδήλωση για τον συγγραφέα του βιβλίου "Η ακολουθία της Οξφόρδης", Guillermo Martinez στις 6 Μαϊου 2008 στις 19:00.

Ομιλητές θα είναι ο συγγραφέας, ο Απόστολος Δοξιάδης και ο Πέτρος Μάρκαρης.

Πίστευα ότι ο Μαρτίνες έρχεται για ένα τουρ στην Ευρώπη, επειδή σε λίγο θα παίζεται στους κινηματογράφους η ταινία που είναι βασισμένη στο βιβλίο του "η ακολουθία της Οξφόρδης", αλλά τελικά υπήρχε κι άλλος λόγος!
Κυκλοφόρησε και το μυθιστόρημα του "σχετικά με τον Ροδερέρ", από τις εκδόσεις Πατάκη.
Το καταπληκτικό της υπόθεσης είναι ότι ο Μαρτίνες έγραψε πρώτα το "σχετικά με τον Ροδερέρ", όπου υπάρχει το "θεώρημα του Σέλντομ", ένα μυθικό θεώρημα που επινοεί ο συγγραφέας και είναι μια επέκταση του θεωρήματος του Γκέντελ σε κοινωνικό πλαίσιο. Δέκα χρόνια μετά γράφει το "η ακολουθία της Οξφόρδης", στο οποίο ο Άρτουρ Σέλντομ είναι πλέον ο βασικός ήρωας (κι ένας από τους πολύ αγαπημένους μου) και φυσικά το θεώρημά του παίζει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της ...ακολουθίας.
Τελικά οι συγγραφείς ζούνε σε παράλληλους κόσμους!
Ο Μαρτίνες ήρθε στην Αθήνα με τη γυναίκα του, την κορούλα του και μια σεμνή και διακριτική παρουσία ενώ στο κεφάλι του ποιος ξέρει πόσους Σέλντομ και πόσα μυθικά θεωρήματα κουβαλούσε!
Πάντως το τρίο Δοξιάδης-Μάρκαρης-Μαρτίνες στην εκδήλωση ήταν καταπληκτικό.

Όταν κάποιος μη μαθηματικός από το κοινό, θέλοντας μάλλον να θέσει μια επικριτική ερώτηση στον Μαρτίνες, είπε:Μήπως απευθύνεστε σε ένα ελιτίστικο κοινό?Μήπως σας αρέσει να νιώθετε ποιο έξυπνος από τους αναγνώστες σας? κλπκλπ
ο Μαρτίνες με μια απαράμιλλη σεμνότητα εξήγησε πως ο ίδιος δε θεωρεί τον εαυτό του αρκετά έξυπνο, επειδή αν ήταν θα είχε ασχοληθεί με τα Μαθηματικά και δε θα γινόταν τελικά συγγραφέας, απλά οι ήρωες του τυχαίνει να είναι...εξυπνότεροι από αυτόν!!!
Τέλειο;Θυμίζει αυτό που είπε ο Ντιράκ για την εξίσωσή του που προβλέπει την ύπαρξη αντιϋλης:η εξίσωση μου είναι ποιο έξυπνη από μένα!

Ώστε η ακολουθία της οξφόρδης έγινε ταινία, ε? Εκπληκτικό το βιβλίο και απίστευτα απρόβλεπτο! Αν και λείπει από τη βιβλιοθήκη μου, λόγο δανεισμού. Μάλιστα βρίσκεται αρκετά μακρυα για να επιστραφεί...
Θυμάμαι ένα γρίφο που έχει -μια ακολουθία συμβόλων, εκ των οποίων τα πρώτα είναι: ένα Μ, μία καρδιά με μια γραμμή από κάτω, ένα 8, και ένα Μ με μια γραμμή στη μέση... τον οποίο παρουσιάζει σαν κάτι πολύ φυσικό για να λυθεί κατ'ευθείαν.
Είχα βρει τη λύση του σε μια στιγμή που μιλούσα σε κάποιο καρτοτηλέφωνο, και έκανα τα σχήμματα με το δάχτυλο. Τότε άρχισα να γελάω τόσο πολύ, που παρεξηγήθηκε η κοπέλα που βρισκόταν στην άλλη γραμμή του τηλεφώνου.

ναι, έγινε ταινία και είμαι πολύ περίεργη να δω κατά πόσο θα αποδοθεί στο σενάριο η μαγεία του βιβλίου, ειδικά η σκηνή με την υπαίθρια συναυλία, όταν έχουν φτάσει στο τρίτο σύμβολο που είναι το τρίγωνο.
Από την άλλη ο αργεντίνος μεταπτυχιακός φοιτητής του βιβλίου στην ταινία είναι αμερικάνος! Αυτομάτως χάνεται όλο το λεπτό χιούμορ του Μαρτίνες που πηγάζει από τα σχόλια που κάνει στη διαφορά που υπάρχει στις δυο κουλτούρες, αγγλική από τη μια και λατινοαμερικάνικη από την άλλη.
Νομίζω καλύτερα είναι να το διαβάσει κάποιος πριν πάει να το δει στον κινηματογράφο.

Μπράβο σου πάντως που τον έλυσες τον γρίφο. Αφενός δεν είναι εύκολος, αφετέρου η γραμματοσειρά που χρησιμοποιούν στο βιβλίο με ένα Μ περίεργο τον κάνει ακόμη δυσκολότερο...

nina έγραψε:Μπράβο σου πάντως που τον έλυσες τον γρίφο. Αφενός δεν είναι εύκολος, αφετέρου η γραμματοσειρά που χρησιμοποιούν στο βιβλίο με ένα Μ περίεργο τον κάνει ακόμη δυσκολότερο...

Μα δεν είναι δύσκολο να πάει ο νους ενός μαθηματικού στις συμμετρίες βρε θεία...
Τι ακριβώς εννοείς αναφερόμενη στη γραμματοσειρά του βιβλίου? Γιατί απ'ότι θυμάμαι τουλάχιστον δεν είχε σχετικό σχήμα...
Δυστυχώς πέρασαν αρκετά χρόνια από την ανάγνωση του βιβλίου και τον μετέπειτα δανεισμό του -σε μία φιλόλογο παρακαλώ- και θα ήθελα πολύ να το διαβάσω ξανά.
Προβλέπεις να δούμε και τον θείο Πέτρο μια μέρα στις αίθουσες???

κοίτα, το μυαλό ενός μαθηματικού νομίζω πηγαίνει στις συμμετρίες αν έχει μάθει να σκέφτεται γεωμετρικά. Ο Πουανκαρέ όπως και πολύ άλλοι διακρίνουν δυο τρόπους μαθηματικής σκέψης, τον αλγεβρικό και τον γεωμετρικό. Ο Ρίμαν, όπως λένε ο Πουανκαρέ και ο Ανταμάρ που τον μελέτησαν σε αντιδιαστολή με τον Βάιερστρας για να έχουν δυο σύγχρονους μαθηματικούς και μάλιστα της ίδιας εθνικότητας, σκεφτόταν καθαρά γεωμετρικά σε αντίθεση με τον δεύτερο που σε όλο το έργο του δεν υπάρχει ούτε ένα σχήμα! Ο Βάιερστρας είχε αλγεβρικό τρόπο σκέψης.

σου παραθέτω μια σχετική βιβλιογραφία αν σε ενδιαφέρει το θέμα
1.P.J. Devis, R. Hersh, «Μαθηματική Εμπειρία», εκδόσεις Τροχαλία,
2.J. Hadamard, « Η ψυχολογία της επινόησης στα Μαθηματικά», εκδόσεις Κάτοπτρο, 1991
3.H. Poincare, «Η αξία της επιστήμης», εκδόσεις Κάτοπτρο, 1997

αλλά για να είμαι απόλυτα ειλικρινής όλα αυτά σου τα λέω επειδή απλά...εγώ δεν τον έλυσα τον γρίφο!


Λες να φταίει που:
δεν... έκανα σχήματα με τα χέρια?
δεν μιλούσα στο τηλέφωνο με κάποιο αγαπημένο πρόσωπο?
δεν έχω γεωμετρικό τρόπο σκέψης?


αναφερόμενη στη γραμματοσειρά του βιβλίου εννοώ ότι στο Μ, το "ν" - που υπάρχει μεταξύ των δυο γραμμών του Μ -φτάνει μέχρι κάτω, ενώ στο 1 αυτό δε γίνεται! Βάλε για παράδειγμα δίπλα δίπλα το Μ και το 1!!! καμιά σχέση κι όμως με μια άλλη οπτική έχεις απλά κατοπτρική συμμετρία. Το θέμα είναι αν έχει κανείς την αναγκαία οπτική. Εσύ π.χ. την είχες, ενώ εγώ όχι!

όσο για τον Θείο Πέτρο, μμμμ, πιθανότατα να τον δούμε στη μεγάλη οθόνη...

Εκτώς από τον τρόπο μαθηματικής σκέψεις, παίζει ρόλο και ο ασύμμετρος παράγοντας "τύχη"! Εκεί αποδίδω τη "δική μου" λύση στη συγκεκριμένη ακολουθία συμβόλων.
Αν έχω κάποιο μαθηματικό τρόπο σκέψης, θα έλεγα πως είμαι... αλγεβρίστας. Αν και φέτος έχω "ερωτευτεί" τη γεωμετρία. Ίσως γιατί πρώτη φορά ασχολούμαι σοβαρά μαζί της σε κάποια ιδιαίτερα μαθήματα...
Παρόλο που πιστεύω πως αυτός ο διαχωρισμός υπάρχει μόνο σε τόσο μεγάλες προσωπικότητες, καθώς έχει γίνει τόσο τεράστιο το πεδίο των μαθηματικών, που δεν μπορεί κάποιος να παρακολουθήσει όλο του το μεγαλείο, με αποτέλεσμα να "κλείνεται" στο "πεδίο" του...